نقش هنر در نشر و گسترش فرهنگ مهدویت؛

معرفی یک ایده‌ مهدوی زیبا و جالب در شبکه‌های اجتماعی

همواره وقتی از مهدویت سخن به میان می‌آید، به دنبال آن «فرهنگ مهدوی» و یا «سبک زندگی مهدوی» نیز مطرح می‌شود.

برای گسترش و یا انتقال هر فرهنگی یا هر سبک زندگی‌ای، در کنار تبیین اصول و مبانی آن، بدون شک به ابزارهای کارآمد و روزآمدی نیز نیاز داریم.

هنر، مهمترین ابزاری است که چه در سبک زندگی غربی و چه در سبک زندگی اسلامی، نقش اساسی خود را ایفا می‌کند. و شامل مواردی چون فیلم، انیمیشن، موسیقی، گرافیک (نقاشی، کاریکاتور، پوستر سازی و...) ، ادبیات (شعر، رمان، داستان) و ... می‌باشد.

یکی از دلایلی که غرب توانسته تا حدودی فرهنگ منحط خود را در کشورهای ضعیف‌تر مسلط کند این است که به خوبی از ابزار انتقال آن، یعنی «هنر» استفاده کرده است. کاری که ما نیز باید برای فرهنگ غنی خود انجام دهیم.

امروزه نقش گسترده شبکه‌های اجتمای بر هیچ کسی پوشیده نیست. و از آنجا که مخاطب اصلی این شبکه‌ها جوانان و نوجوانان می‌باشند، تهیه محتوای مناسب با این فضا، اهمیت بسزایی دارد. بنابراین اگر آن هنرِ در خدمت سبک زندگی اسلامی را به فضای مجازی نیز بیاوریم بیشترین اثرگذاری را خواهد داشت.

محتوای خوب، قالب خوب هم برای ارائه می‌خواهد

نشر معارف مهدوی نیز از این مقوله جدا نیست و لازم است با ایده‌های جذاب و متنوع، طیف گسترده مخاطبان خود را در شبکه‌های اجتماعی تغذیه کنیم و از این طریق آنان را با فرهنگ مهدوی آشنا کنیم.

لذا باید بدانیم که انتشار محتوای خوب و ارزشی اما بدون خلاقیت و جذابیت‌های هنری، در این فضا کارکردی نخواهد داشت. مطالبی که در شبکه‌های اجتماعی مورد اقبال و پسند کاربران فضای مجازی واقع می‌شود، باید دارای خصوصیات و ویژگی‌های متناسب با این فضا باشد. به عبارت دیگر هر چند محتوایی که شما ممکن است در این شبکه‌ها منتشر می‌کنید بدون اشکال باشد اما اگر رگ خواب مخاطب را نشناسیم و محتوای ما مطابق با سلیقه‌های مخاطب نباشد آنچنان که باید مؤثر نخواهد بود و دیده نخواهد شد و به عبارت دیگر تأثیرگذاری لازم را نخواهد داشت.

در زندگی امروز همه چیز خلاصه است، مخاطب دیگر حوصله‌ی خواندن متن‌های طولانی را ندارد، جوان‌ها دیگر حال گوش دادن به یک سخنرانی یک ساعته را ندارند، مشغله‌های فراوان امروزی مانع از این است که افراد کتاب‌های چند صد صفحه‌ای بخوانند؛ اینجاست که لزوم شناخت صحیح نیازهای مخاطب روشن می‌شود. مخاطب مایل است پیام یک کتاب یا سخنرانی یک ساعته را در یک تصویر(پوستر)، یا یک کلیپ کوتاه چند دقیقه‌ای مشاهده کند. نسل جدید علاقه چندانی به خواندن متن و مقاله‌های طولانی ندارد و بیشتر دوست دارد مطالب را به صورت دیداری و شنیداری دریافت کند.

مخاطبان شبکه‌های اجتماعی همیشه در پی مطالب جدید و حرف‌های نو هستند. بنابراین این نکته باید مورد توجه همه فعالان عرصه مهدویت قرار گیرد که معارف مهدوی را باید با زبان جدید و در قالب‌های متنوع به نسل جوان و نوجوان عرضه کنند. یعنی همانطور که نسل عوض می‌شود باید شیوه ارائه و عرضه معارف مذهبی خصوصا مهدوی نیز متناسب با نیاز مخاطب تغییر کند.

خوشبختی‌هایی از جنس امام زمانی

یکی از کارهای بدیع و زیبایی که مدتی است در یکی از شبکه‌های اجتماعی انجام می‌شود و مورد استقبال و توجه مخاطبان فضای مجازی واقع شده است، انتشار مجموعه پوسترهایی با عنوان «خوشبختی‌های مهدوی» است. در هر پوستر که با گرافیک منحصر به فرد و چشم‌نوازی طراحی شده، یک پیام زیبای امام زمانی نوشته شده است که مخاطبش را به سوی سبک زندگی مهدوی سوق می‌دهد.

نکته مهمی که در مورد این ایده جالب وجود دارد این است که همه پوسترها و تصاویر از ابتدا توسط خود این گروه طراحی می‌شود و هیچ فسمتی از کار، کپی از آثار دیگر نیست. همین کپی نبودن و کلیشه نبودن کار، موجب شده است مخاطب ارتباط بیشتری با آن برقرار کند. مؤید این مطلب این است که هر چند تعداد پوسترهای تولیدی این گروه، زیاد نیست اما تعداد کثیر دنبال کنندگان این صفحه نشان از اقبال و توجه گسترده مخاطبان این شبکه دارد.

در حقیقت نقطه قوت و امتیاز این گروه، سبک کاری نوین و جدید آن است. عدم استفاده از تصاویر تکراری و خسته کننده و خلق تصاویر جدید از مهمترین عوامل مؤفقیت این کار است.

آدرس صفحه اینستاگرام

آدرس کانال تلگرام

همچنین از لینک زیر می‌توانید فایل این تصاویر را به صورت یکجا دریافت کنید:

دریافت پوسترهای 1 تا

منبع: besuyezohur.ir 

به این سایت هم سر بزنید

دل نوشته ای برای حضرت باران

 

آقا و مولای ما، یابن الآیات و البینات

یابن البراهین الواضحات

دل بی قرارم در انتظار روز دیدارت همچنان بی‌تاب است

بی‌تاب است و بی‌قرار از ظلم‌های زمانه، از موشک‌های روانه به سوی کودکان در خانه

یابن الخَضارِمهِ المُنَتجِبین

عطش ما طولانی شد

کی شود که به جویبارهای رحمتت در آییم، و از عدالت گسترده‌ات سیراب شویم

کی شود پرچم ظلم به زیر کشیده باشی و عَلَم عدالت برافراشته

یابن النَبَاءِ العظیم

ما تشنه‌ی آن روزیم که کافران و منکران را نابود و ریشه‌ی ستمکاران را از بیخ برکنی

خبری عظیم که لرزه بر جان ظالمان می‌اندازد

و شیعیان را تشنه‌تر می‌کند

تشنه‌ی دیدار رخ مولای عدالت گستر

مولایم!

این عطش طولانی قلب‌های ما را خشکانده و سوز دل ندیدنت، جانهایمان را به آتش کشیده

مولایم! خداوند شمار را آفرید تا اساس ظلم و عُدوان را بر اندازی

بیا که فقط تو شوکت ستمکاران را در هم می‌شکنی و دشمنان خدا را ذلیل و زبون

و فقط تویی که همه را به گرد کلمه‌ی تقوا جمع می‌کنی و دوستان خدا به سوی تو می‌آیند

آنگاه پرچم هدایت در جهان می‌افرازی و دل‌ها را خشنود می‌گردانی

مولایم! چشمانم به اندازه چشم بر هم زدنی هم منتظرند

حتی نزدیک‌تر
منبع: besuyezohur.ir

میوه های ذکر شده در قرآن

میوه های ذکر شده در قرآن

مطرح کردن نام برخی میوه‌ ها از جانب خداوند متعال در قرآن کریم به دلیل مزایایی است که این ‌گونه میوه‌ ها نسبت به سایر میوه‌ ها دارند از آن جمله انار و خرماست...

مطرح کردن نام برخی میوه‌ ها از جانب خداوند متعال در قرآن کریم به دلیل مزایایی است که این ‌گونه میوه‌ ها نسبت به سایر میوه‌ ها دارند از آن جمله انار و خرماست. اگر با نگاه حکیمانه و دقیق به قرآن کریم نگاه کنیم می ‌فهمیم که مطرح کردن نام میوه ‌ها دارای حکمت، هدف و غرض خاصی از جانب خداوند است و این گونه میوه ‌ها که در قرآن کریم نام برده شده ‌اند دارای شاخص‌ هایی هستند که سایر میوه‌ ها و سبزیجات از آنها برخوردار نیستند. به عنوان مثال خرما دارای 9 ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه‌ ها از آن نام برده و آن را هم از میوه ‌های دنیوی و بهشتی معرفی کرده است، همچنین خرما می ‌تواند جایگزین یک وعده غذایی کامل شود، این ویژگی‌ ها را می ‌توان برای انگور، انجیر و انار نیز ذکر کرد علت اشاره خداوند متعال به این میوه‌ ها اعجاز و خواص آنها بوده نه مصرف متداول در بین اعراب آن زمان. در قرآن کریم از گیاه به عنوان «نبات» بیش از 20 بار، از درخت با عنوان «شجره» بیش از 20 بار، از میوه با عنوان «فاکهه و ثمر» بیش از 30 بار، از دانه حبوبات با عنوان «حبّ» بیش از 10 بار و از زراعت با عنوان «زرع» 9 بار و از سبزی با عنوان «قضب و بقل» دو بار یاد شده است. 

«انار» (رمّان)انار سه بار در قرآن مطرح شده، یکی در کنار خرما، انگور و زیتون که در آن از انسان‌ ها دعوت شده است به هنگام پدید آمدن و رسیدن انار در آن بنگرند و نشانه‌ های خداوند را ببینند¹ ، دیگر بار در کنار خرما و زیتون آمده و از انسان ‌ها خواسته شده از انار استفاده کنند و حق مستمندان را بپردازند و اسراف نکنند² ، سومین یادآوری انار در قرآن بیان وجود انار در بهشت است.³

«انجیر» (تین)
انجیر یک بار در قرآن کریم مطرح و به آن سوگند یاد شده است⁴ و به همین دلیل آن سوره به نام سوره انجیر نام‌ گذاری شده است.

«انگور» (عنب)انگور، به صورت جمع و مفرد (عنب و اعناب) بیش از 10 بار در قرآن کریم آمده است، برای تأمل در پدید آمدن و رسیدن آن⁵، برای تأمل در یکسان نبودن انگور‌ها از نظر کیفیت⁶، در جایی دیگر پدید آمدن آن از نشانه ‌های خداوندی معرفی شده است⁷ ، در آیه‌ ای دیگر شربت پدید آمده از انگور رزق نیکو معرفی شده است⁸، همچنین مشرکان به پیامبر(ص) می گویند: اگر تو پیامبر خدا هستی چرا باغ انگور نداری⁹، در جایی دیگر قرآن کریم از ضزب‌ المثلی یاد می‌ کند که شخصی باغ انگوری پر محصول داشت و با غرور فراوان می‌‌ پنداشت هیچ گاه باغش نابود نخواهد شد و سرانجامش چنان شد که دست حسرت بر دست می‌ سایید¹⁰.

«خرما» (رطب)
«درخت خرما» (نخل،نخیل،نخله) کلمه نخل و نخیل در 20 آیه از قرآن کریم آمده است، در هشت آیه نخل به تنهایی ذکر شده و در 12 آیه دیگر در جمع میوه‌ هایی مانند زیتون، انار و انگور، ذکر شده است، افزون بر کلمه نخل نام نوعی درخت خرما به نام (لینه) در سوره «حشر آیه 5» آمده است، از رطب در سوره «مریم آیه 25» نیز یاد شده است، در سوره «نحل آیه 67» نوشیدنی فرآهم شده از خرما به عنوان رزق نیکو یاد شده است، قرآن کریم آدمیان را به اندیشه در خوشه‌ های به هم پیچیده خرما و گونا‌گونی انواع آن فرا خوانده است¹¹، همچنین از انسان‌ها خواسته شده از اسراف و زیاده روی جلوگیری کنند¹²، قرآن کریم باغ‌ های سر سبز خرما را از آیات الهی ذکر می‌ کند¹³ و از خرما به عنوان میوه ‌ای بهشتی نام می ‌برد.

«خیار» (قناء)خیار در ماجرای بنی ‌اسرائیل آمده که آنان به یک غذا قناعت نکردند و از موسی (ع) خیار خواستند¹⁴.

«زیتون»
نام زیتون 6 بار در قرآن کریم به کار رفته است، یک بار به طور مستقیم به درختی اشاره شده که در کوه سینا می ‌روید و روغن می ‌دهد¹⁵، نام این درخت دو بار به تنهایی و پنج بار همراه دیگر میوه‌ ها همچون خرما، انار، انگور و انجیر به کار رفته است. در قرآن کریم رویش درخت زیتون از نشانه‌ های خداوند معرفی شده¹⁶ و درخت زیتون مبارک و پر برکت ذکر شده است¹⁷، همچنین خداوند به زیتون سوگند یاد کرده است¹⁸.

«موز» (طلح)
موز یک بار در قرآن کریم آمده است که بهشتیان از درخت موزی که میوه ‌اش بر روی هم چیده شده بر خوردارند ¹⁹، البته غالب مفسران قرآن کریم،«طلح» را درخت موز می‌ دانند اما فاروقی آن را «اقاقیا» می‌داند.

«پیاز»(بصل)
یاد کردن از پیاز در ماجرای بنی‌ اسرائیل است که آنان به یک نوع غذا قناعت نکردند و از موسی (ع) پیاز خواستند²⁰

«سیر» (فوم)
در قرآن کریم و در ماجرای بنی ‌اسرائیل سیر هم یکی از خواسته‌ های قوم، از حضرت موسی (ع) بوده‌ است²¹.

«ترنجبین» (منّ)
قرآن کریم سه بار از ترنجبین یاد می ‌کند که به عنوان نعمت به بنی ‌اسرائیل عطا شده است²²، برخی آن را شیره درخت، عده‌ ای قارچ را نیز نوعی از آن دانسته‌ اند اما به نظر می‌ رسد درختان صمغ و شیره مخصوصی داشته ‌اند و بنی ‌اسرائیل از آن استفاده می‌ کردند.

«حنا» (کافور)

کلمه کافور یک بار در قرآن و در سوره «انسان آیه 5» به کار رفته است و در آن سخن از شربتی است که با طعم کافور است و اهل بهشت از آن می ‌نوشند، همچنین کافور ماده معطری است که از برخی گیاهان مانند ریحان و بابونه استخراج می ‌شود. «ریحان» ریحان به معنای هر گیاه خوشبو است اگر چه در نظر مردم نوع خاصی از سبزیجات است، قرآن کریم دو بار از ریحان یاد کرده است، یک‌ بار در شمار نعمت‌ های الهی در دنیا²³ و بار دیگر به عنوان نعمت‌ های بهشتی که به مقربان داده می ‌شود²⁴.

«زنجبیل»یک بار قرآن از زنجبیل یاد کرده و آن را آمیزه نوشیدنی بهشتیان یاد کرده است²⁵، زنجبیل ریشه معطر گیاهی است که در مازندران، عمان، یمن و هندوستان یافت می‌ شود و طبع آن گرم است.

«عدس»
قرآن کریم از عدس در ماجرای بنی ‌اسرائیل و تقاضای آنان از حضرت موسی ذکر می‌ کند²⁶

«کدو» (یقطین)
کدو در قرآن کریم یکبار و در سوره «صافات آیه 146» آمده و در آن اینگونه بیان شده که خداوند پس از نجات دادن حضرت یونس از شکم ماهی بر سرش بوته کدویی رویانید تا او از اشعه سوزان آفتاب در امان باشد. بنا بر این گزارش در بحار‌الانوار جلد 66 صفحه 119 آمده است که وقتی رسول مکرم اسلام میوه‌ ای نو می‌ دید آن را می ‌بوسید و روی چشمان و دهانش می‌ گذاشت، سپس می‌ گفت: خداوندا چنان که آغاز این میوه را در عافیت به ما نشان دادی پایان آن را نیز در عافیت ما بنمایان.

---

پی نوشت:

1)سوره انعام آیه 99
2)سوره انعام آیه 141
3)سوره الرحمن آیه 68
4)سوره تین آیه 1
 5)سوره انعام آیه 99
6)سوره رعد آیه 4
7)سوره نحل آیه 11 و یس آیه 34
8)سوره نحل آیه 67
9)سوره اسرا آیه
10)سوره کهف آیه 32 و 42
11)سوره رعد آیه4، انعام آیه 99، ق آیه 10
12)سوره انعام‌ آیه  141
13)سوره یس آیه 34
14)سوره بقره آیه 61
15)سوره مؤمنون آیه 20
16)سوره نحل آیه 11
17)سوره نور آیه 35
18)سوره نور آیه 35
19)سوره واقعه آیه 29
20)سوره بقره آیه 61
21)سوره بقره آیه 61
22)سوره بقره آیه 57،سوره اعراف آیه 160، سوره طه آیه 80
23)سوره الرحمن آیه 12
24)سوره واقعه 89
25)سوره انسان آیه 17
26)سوره بقره آیه 61

دعوت به نویسندگی

پنجاهمین مطلبم را با دعوت از شما شروع می کنم: 

از نویسندگان مطالب مذهبی درخواست می کنم اگر می توانند در این امر مفید به من کمک کنند. 

مادرم...

 شعر مادر

     مادر  بهشت  من  همه  آغوش گرم توست  
    گوئی   سرم    هنوز   به  بالین  نرم توست
       مادرحیات با تو بهشت است و خرّم  است    
   ور  بی  تو بود  هر دو جهانش جهنّم است
        ما را عواطف این همه  از شیر  مادر  است     
 این رقّتی که دردل وشوری که درسراست
      اغلب  کسان  که پرده حــــرمت دریده اند     
     در    کودکی    محبّت    مــــادر     ندیده اند
     امروز   هستیم   به  امید  دعـــــای توست    
     فردا کلید باغ بهشتم رضای توست 

دیث از خــــــــــــــاتم پیغمبـــران است         که جنّت  زیر  پـــــــــای مادران است
بزن  بر پای مــــــــــــــادر بوسه از شوق         که   خاک پــــــای او رشک جنان است
گرچه در  عالم  پد ر دارد  مقامی ارجمند         لیکن افزون ازپدر قدر ومقام مادر است
مادر   دانا   کند    فرزند   دانــــــــا تربیت         هرکه برهرجا رسدازاهتمام مادر است 

مادر از ایرج میرزا :
پسر رو قدر مادر دان که دایم
کشد رنج پسر بیچاره مادر

برو بیش از پدر خواهش که خواهد
تو را بیش از پدر بیچاره مادر

زجان محبوب تر دارش که دارد
زجان محبوب تر بیچاره مادر

از این پهلو به آن پهلو نغلتد
شب از بیم خطر بیچاره مادر

نگهداری کند نه ماه و نه روز
تو را چون جان به بر بیچاره مادر

به وقت زادن تو مرگ خود را
بگیرد در نظر بیچاره مادر

بشوید کهنه و آراید او را
چو کمتر کارگر بیچاره مادر

تموز و دی تو را ساعت به ساعت
نماید خشک و تر بیچاره مادر

اگر یک عطسه آید از دماغت
پرد هوشش زسر بیچاره مادر

اگر یک سرفه بی جا نمایی
خورد خون جگر بیچاره مادر

برای این که شب راحت  بخوابی
نخوابد تا سحر بیچاره مادر

دو سال از گریه روز و شب تو
نداند خواب و خور بیچاره مادر

چو دندان آوری رنجور گردی
کشد رنج دگر بیچاره مادر

سپس چون پا گرفتی ، تا نیافتی
خورد غم بیشتر بیچاره مادر

تو تا یک مختصر جانی بگیری
کند جان مختصر بیچاره مادر

به مکتب چون روی تا  باز گردی
بود چشمش به در بیچاره مادر

وگر یک ربع ساعت دیر آیی
شود از خود به در  بیچاره مادر

نبیند  هیچکس  زحمت به دنیا
ز مادر بیشتر بیچاره مادر

تمام حا صلش از زحمت این است
که دارد یک پسر بیچاره مادر

زندگینامه کامل امام زمان حضرت مهدی(عج)

خرین امام شیعیان در پانزدهم ماه شعبان 255 ق، علی رغم مراقبت های ویژه مأموران حکومت عباسی، در خانه امام عسکری علیه السلام چشم به جهان گشودند. تولد مخفیانه آن حضرت بی شباهت به تولد حضرت موسی علیه السلام و حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام نیست.

زندگینامه امام زمان، حضرت مهدی (ع)

نام: محمد بن الحسن
کنیه: ابوالقاسم
امام زمان حضرت مهدی (عج) هم نام و هم کنیه حضرت پیامبر اکرم(ص) است. در روایات آمده است که شایسته نیست آن حضرت را با نام و کنیه، اسم ببرند تا آن گاه که خداوند به ظهورش زمین را مزیّن و دولتش را ظاهر گرداند.

القاب امام زمان حضرت مهدی (عج):

مهدى، خاتم، منتظر، حجت، صاحب الامر، صاحب الزمان، قائم و خلف صالح.
شیعیان در دوران غیبت صغرى ایشان را «ناحیه مقدسه» لقب داده بودند. در برخى منابع بیش از 180 لقب براى امام زمان(ع) بیان شده است.

ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج):

وی یگانه فرزند امام عسکری علیه السلام یازدهمین امام شیعیان است. امام زمان حضرت مهدی (عج) در سحرگاه نیمه شعبان 255 ق در سامرّا چشم به جهان گشود و پس از پنج سال زندگی تحت سرپرستی پدر، و مادر بزرگوارشان نرجس خاتون، در سال 260 ق به دنبال شهادت حضرت عسکری علیه السلام ـ همچون حضرت عیسی علیه السلام و حضرت یحیی علیه السلام که در سنین کودکی عهده دار نبوّت شده بودند ـ در پنج سالگی منصب امامت شیعیان را عهده دار شدند. آن بزرگوار پس از سپری شدن دوران غیبت با تشکیل حکومت عدل جهانی احکام الهی را در سرتاسر زمین حاکمیت خواهد بخشید.

آخرین امام شیعیان در پانزدهم ماه شعبان 255 ق، علی رغم مراقبت های ویژه مأموران حکومت عباسی، در خانه امام عسکری علیه السلام چشم به جهان گشودند. تولد مخفیانه آن حضرت بی شباهت به تولد حضرت موسی علیه السلام و حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام نیست. همان گونه که این دو پیامبر بزرگ الهی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی فرعونیان و نمرودیان به اراده خداوند و به سلامت در کنار کاخ فرعون و نمرود متولّد شدند، حضرت مهدی(عج) نیز در حالی که جاسوسان و مأموران خلیفه عباسی تمام وقایع خانه امام یازدهم علیه السلام را زیر نظر داشتند، در کمال امنیت و بدون آن که دشمنان بویی ببرند، در سحرگاه روز جمعه نیمه شعبان قدم به جهان هستی گذاشتند.

سیمای امام زمان حضرت مهدی (عج)

پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار علیهم السلام هر کدام در سخنان خود به اوصاف امام مهدی(عج) اشاره کرده اند. حضرت امام رضا علیه السلام در توصیف ویژگی های چهره و سجایای اخلاقی و ویژگی های برجسته آن حضرت می فرمایند: «قائم آل محمد(عج) هاله هایی از نور چهره زیبای او را احاطه کرده است رفتار معتدل و چهره شادابی دارد. از نظر ویژگی های جسمی شبیه ترین فرد به رسول خدا(ص) است. نشانه خاصّ او آن است که گرچه عمر بسیار طولانی دارد، ولی از سیمای جوانی برخوردار است؛ تا آن جا که هر بیننده ای او را چهل ساله یا کمتر تصور می کند. از دیگر نشانه های او آن است که تا زمان مرگ با وجود گذشت زمان بسیار طولانی هرگز نشان پیری در چهره او دیده نخواهد شد».
 
حجت خدا
روزی عثمان بن سعید بن عمری به همراه حدود چهل نفر از بزرگان شیعه به حضور امام عسکری علیه السلام رسیدند تا درباره جانشین آن حضرت سؤال کنند و در آینده از ایجاد اختلاف در مسئله امامت جلوگیری کنند. راوی می گوید: وقتی عثمان بن سعید به حضرت عسکری علیه السلام گفت: آمده ایم تا درباره مطلب مهمی که شما به آن آگاه ترید از شما سؤال کنیم، حضرت عسکری علیه السلام فرمودند: بنشین عثمان. پس از ساعتی امام علیه السلام فرمودند: آیا می خواهید بگویم به چه منظوری آمده اید؟ همه گفتند: ای فرزند رسول خدا، بفرمایید. آنگاه حضرت فرمودند: آمده اید تا درباره حجت خدا و امام پس از من بپرسید. همه گفتند: آری. در این لحظه ناگهان پسری که چهره درخشانی چون ماه داشت و از هر حیث به امام عسکری علیه السلام شبیه بود وارد شد. حضرت فرمودند: بعد از من پیشوای شما و جانشینم این فرزند من است. مواظب باشید پس از من در دین دچار آشفتگی نشوید...

دوران زندگی امام زمان حضرت مهدی (عج)

دوران زندگی امام زمان حضرت مهدی (عج) به چهار دوره تقسیم می شود:

1) از تولد تا غیبت امام زمان حضرت مهدی (عج):

امام زمان حضرت مهدی (عج) پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان امام عسکری علیه السلام به صورت نیمه مخفی زندگی کردند. یکی از کارهای بسیار مهمی که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در این دوره انجام دادند این بود که امام زمان حضرت مهدی (عج) را به بزرگان شیعه معرفی کردند تا در آینده در مسئله امامت دچار اختلاف نشوند.

2) غیبت صغری امام زمان حضرت مهدی (عج):

پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال 260 ق دوره غیبت صغری آغاز شد و تا سال 329 ق ادامه پیدا کرد. در این دوره امام زمان حضرت مهدی (عج) از طریق چهار نائب به ادامه امور مردم می پرداختند.

3) دوره غیبت کبری امام زمان حضرت مهدی (عج):

این دوران از سال 329 ق شروع شد و تا زمانی که خداوند مصلحت بدانند ادامه خواهد داشت در این دوره پاسخ به پرسش ها و احکام مردم بر عهده نایبان عام آن حضرت است و حضرت نایب خاصی برای این دوره معرفی نکرده اند.

4) دوره حکومت امام زمان حضرت مهدی (عج):

پس از ظهور، امام زمان حضرت مهدی (عج) بر اساس احکام اسلام حکومت واحد جهانی تشکیل خواهند داد که در سایه آن سرتاسر عالم پر از عدل و داد خواهد شد.

صورت و سیرت امام زمان حضرت مهدی (عج)

چهره و شمایل حضرت مهدی ( ع ) را راویان حدیث شیعی و سنی چنین نوشته اند چهره اش گندمگون ، ابروانی هلالی و کشیده ، چشمانش سیاه و درشت و جذاب ، شانه اش پهن ، دندانهایش براق و گشاد ، بینی اش کشیده و زیبا، پیشانی اش بلند و تابنده . استخوان بندی اش استوار و صخره سان ، دستان و انگشتهایش درشت .گونه هایش کم گوشت و اندکی متمایل به زردی  - که از بیداری شب عارض شده -بر گونه راستش خالی مشکین . عضلاتش پیچیده و محکم ، موی سرش بر لاله گوش ریخته ، اندامش متناسب و زیبا ، هیاتش خوش منظر و رباینده ، رخساره اش در هاله ای از شرم بزرگوارانه و شکوهمند غرق . قیافه اش از حشمت و شکوه رهبری سرشار .نگاهش دگرگون کننده ، خروشش دریاسان ، و فریادش همه گیر " .حضرت مهدی صاحب علم و حکمت بسیار است و دارنده ذخایر پیامبران است . وی   نهمین امام است از نسل امام حسین ( ع ) اکنون از نظرها غایب است . ولی مطلق و خاتم اولیاء و وصی اوصیاء و قائد جهانی و انقلابی  اکبر است . چون ظاهر شود ، به کعبه تکیه کند ، و پرچم پیامبر ( ص ) را در دست گیرد و دین خدا را زنده و احکام خدا را در سراسر گیتی جاری کند . و جهان را پر از عدل و داد و مهربانی کند .حضرت مهدی ( ع ) در برابر خداوند و جلال خداوند فروتن است . خدا و عظمت خدا در وجود او متجلی است و همه هستی او را فراگرفته است . مهدی ( ع ) عادل است و خجسته و پاکیزه . ذره ای از حق را فرو نگذارد . خداوند دین اسلام را به دست او عزیز گرداند . در حکومت او ، به احدی ناراحتی نرسد مگر آنجا که حد خدایی جاری گردد .مهدی ( ع ) حق هر حقداری را بگیرد و به او بدهد . حتی  اگر حق کسی زیر دندان دیگری   باشد ، از زیر دندان انسان بسیار متجاوز و غاصب بیرون کشد و به صاحب حق باز گرداند . به هنگام حکومت مهدی ( ع ) حکومت جباران و مستکبران ، و نفوذ سیاسی   منافقان و خائنان ، نابود گردد . شهر مکه - قبله مسلمین - مرکز حکومت انقلابی مهدی   شود . نخستین افراد قیام او ، در آن شهر گرد آیند و در آنجا به او بپیوندند ...برخی به او بگروند ، با دیگران جنگ کند ، و هیچ صاحب قدرتی و صاحب مرامی   ، باقی   نماند و دیگر هیچ سیاستی و حکومتی ، جز حکومت حقه و سیاست عادله قرآنی   ، در جهان جریان نیابد . آری ، چون مهدی ( ع ) قیام کند زمینی  نماند ، مگر آنکه در آنجا گلبانگ محمدی : اشهد ان لا اله الا الله ، و اشهد ان محمدا رسول الله ، بلند گردد .در زمان حکومت مهدی ( ع ) به همه مردم ، حکمت و علم بیاموزند ، تا آنجا که زنان در خانه ها با کتاب خدا و سنت پیامبر ( ص ) قضاوت کنند . در آن روزگار ، قدرت عقلی توده ها تمرکز یابد . مهدی ( ع ) با تایید الهی   ، خردهای مردمان را به کمال رساند و فرزانگی  در همگان پدید آورد ... .مهدی ( ع ) فریاد رسی است که خداوند او را بفرستد تا به فریاد مردم عالم برسد .در روزگار او همگان به رفاه و آسایش و وفور نعمتی  بیمانند دست یابند . حتی   چهارپایان فراوان گردند و با دیگر جانوران ، خوش و آسوده باشند . زمین گیاهان بسیار رویاند آب نهرها فراوان شود ، گنجها و دفینه های  زمین و دیگر معادن استخراج گردد . در زمان مهدی ( ع ) آتش فتنه ها و آشوبها بیفسرد ، رسم ستم و شبیخون و غارتگری برافتد و جنگها از میان برود .در جهان جای ویرانی نماند ، مگر آنکه مهدی ( ع ) آنجا را آباد سازد .در قضاوتها و احکام مهدی ( ع ) و در حکومت وی ، سر سوزنی  ظلم و بیداد بر کسی نرود و رنجی بر دلی ننشیند .مهدی ، عدالت را ، همچنان که سرما و گرما وارد خانه ها شود ، وارد خانه های مردمان کند و دادگری او همه جا را بگیرد .

اصحاب و یاران امام زمان حضرت مهدی (عج):

1. عثمان بن سعید عمروى (متوفاى سال 265 ق.).

2. محمد بن عثمان عمروى (متوفاى سال 304ق.).

3. حسین بن روح نوبختى (متوفاى سال 326ق.).

4. على بن محمد سمرى (متوفاى سال 329ق.).

این چهار تن نماینده بلافصل امام زمان حضرت مهدی (عج) بودند که در ایام غیبت صغرى، پس از شهادت امام حسن عسکرى(ع)، از سال 260 تا 329، به مدت 70 سال به ترتیب، واسطه میان امام زمان حضرت مهدی (عج) وشیعیان ایشان بودند. این چهار نفر به «نوّاب اربعه» مشهورند. ولى در هنگام خروج آن حضرت، 313 نفر از یارانش به او پیوسته و نخستین هسته لشکریان امام زمان حضرت مهدی (عج) را تشکیل مى‏دهند. علاوه بر آنان، هزاران نفر در ایام غیبت آن حضرت به این مقام ارجمند نایل شده‏اند که بر دیگران پنهان مانده است و پنهان خواهد ماند. همچنین افراد بسیارى در ایام غیبت به محضرش شرفیاب گشته و از عنایاتش بهره‏مند شده‏اند که در این جا به نام برخى از آنان اشاره مى ‏گردد:

1. اسماعیل بن حسن هرقلى.
2. سید محمد بن عباس جبل عاملى.
3. سید عطوه علوى حسنى.
4. امیراسحاق استرآبادى.
5. ابوالحسین بن ابى بغل.
6. شریف عمر بن حمزه.
7. ابوراجح حمامى.
8. شیخ حر عاملى.
9. مقدس اردبیلى.
10. محمد تقى مجلسى.
11. میرزا محمد استرآبادى.
12. علامه بحر العلوم.
13. شیخ حسین آل رحیم.
14. ابوالقاسم بن ابى جلیس.
15. ابو عبداللَّه کندى.
16. ابو عبداللَّه جنیدى.
17. محمد بن محمد کلینى.
18. محمد بن ابراهیم بن مهزیار.
19. محمد بن اسحاق قمى.
20. محمد بن شاذان نیشابورى.

زمامداران معاصر امام زمان حضرت مهدی (عج) :

امام زمان حضرت مهدی (عج) از زمان تولد (سال 255 هجرى) تا زمان ظهور و تشکیل حکومت جهانى، با تمام حاکمان و زمامداران کشورهاى اسلامى و غیر اسلامى، معاصر بوده و خواهد بود؛ اما خلفاى عباسى که در ایام غیبت صغراى آن حضرت بر مسلمانان حکومت راندند، عبارتند از:

1. مهتدى عباسى (255 - 256ق.).

2. معتمد عباسى (256 - 279ق.).

3. معتضد عباسى (279 - 289ق.).

4. مکتفى عباسى (289 - 295ق.).

5. مقتدر عباسى (295 - 320ق.).

6. قاهر عباسى (320 - 322ق.).

7. راضى عباسى (322 - 329ق.).

8. متقى عباسى (329 - 333ق.).

هنگامى که امام زمان حضرت مهدی (عج) ظهور کند و قیام آزادى بخش وى فراگیر شود، برخى از سلاطین و حاکمان کشورها در برابر او تواضع نموده و سر تسلیم فرود مى‏آورند و برخى دیگر با آن حضرت، به مقابله و منازعه بر مى‏خیزند و پس از درگیرى، متحمل شکست و اضمحلال خواهند شد و حکومت آن حضرت، از شرق تا غرب کره زمین را فرا خواهد گرفت. در این باره، روایات فراوانى از معصومین(ع)نقل شده است که براى نمونه، حدیثى را از امام محمد باقر(ع) بیان مى‏کنیم:

عَن أبی جعفر(ع) قال: القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعبِ، مُؤیّدٌ بالنَّصر، تُطوى‏ له الأرضُ وَتظهَرُ لَهُ الکنوزُ ویبلغُ سُلطانه المشرقَ والمغرِبَ ویُظِهرُ اللَّهُ دینهُ على الدّینِ کُلّه ولو کَرِهَ المُشرکون فلا یَبقى‏ على وجهِ الأرضِ خرابٌ إلّا عمّر وینزلُ روحُ‏اللَّهِ عیسى بن مریم فیُصلّی خلفه.(1)

قیام کننده از ما منصور به رعب و مؤیّد به نصر است. زمین از براى او در نوردیده شود و گنج‏هاى پنهان را براى او آشکار کند. سلطنت و حکومت او شرق و غرب را فرا خواهد گرفت و خداوند منان، به دست او دین خود را بر همه دین‏ها غالب گرداند، اگر چه مشرکان را خوش نیاید. در روى زمین هیچ خرابى باقى نماند، مگر این که آبادش کند و روح اللَّه، عیسى بن مریم از آسمان نازل شده و بر او اقتدا کند و پشت سرش نماز بخواند.